Περιγραφή και συμπεριφορά των αγριοκάτσικων, όπου ζουν και ο τρόπος ζωής τους
Το δημοφιλές όνομα για αγριοκάτσικα που ζουν στην Ευρώπη, τη Σιβηρία, την Άπω Ανατολή και τον Καύκασο είναι αυγοτάραχο. Αυτά τα μικρά, όμορφα, χαριτωμένα και χαριτωμένα ζώα είναι ένας από τους πιο διάσημους εκπροσώπους των ευρωπαϊκών ελαφιών. Τα ελάφια ζουν σε μικτά και φυλλοβόλα δάση, στέπα. Το κυνήγι για αυτά τα εύθραυστα αρδιοδιτακύλια είναι δημοφιλές και επομένως ο αριθμός των αγριοκάτσικων μειώνεται συνεχώς.
Περιγραφή αγριοκατσικιών
Σε ορισμένες περιοχές της ευρωπαϊκής ελάφια αυγοτάραχο από το γένος των ελαφιών (Capreólus capreólus), ονομάζονται ελάφια, σαμουά, σαάντες (αρσενικά - agrimi). Τα ζώα έχουν λεπτή σωματική διάπλαση, μακρύ λαιμό, λεπτά και μακριά πόδια. Μήκος σώματος - 100-125 εκατοστά, ύψος στο ακρώμιο - 65-80 εκατοστά. Το βάρος των ανδρών είναι περίπου 25-30 κιλά. Τα θηλυκά είναι ελαφρώς μικρότερα σε μέγεθος και βάρος. Οι ανατομικές διαφορές μεταξύ τους είναι αδύναμες.
Μικρές διακλαδώσεις δύο φορές, έως 30 εκατοστά, μόνο τα αρσενικά έχουν κέρατα με τρεις διαδικασίες στην κορυφή. Η ανάπτυξη των κέρατων στις αίγες ξεκινά από την ηλικία των 4 μηνών, ο πλήρης σχηματισμός τους τελειώνει όταν το ζώο γίνει 3 ετών. Απορρίπτονται ετησίως στα τέλη του φθινοπώρου και στις αρχές του χειμώνα και μέχρι τον Μάιο αποκαθίστανται ξανά.
Το καλοκαιρινό χρώμα των αιγών είναι σκούρο κόκκινο (το κεφάλι είναι γκρι με κοκκινωπό χρώμα). Το χειμώνα, αλλάζει σε γκρι ή γκρι-καφέ. Τα παιδιά έως τριών μηνών έχουν ένα στίγμα χρώματος απόκρυψης και ουσιαστικά δεν μυρίζουν. Το molting εμφανίζεται δύο φορές το χρόνο - στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του φθινοπώρου. Οι συγκεκριμένες ημερομηνίες εξαρτώνται από τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής κατοικίας.
Τα λεπτά πόδια των αγριοκάτσικων καταλήγουν σε μικρές οπλές. Η υποστήριξη σε αυτά πέφτει με δύο δάχτυλα, δύο ακόμη - κρεμαστά, στοιχειώδη. Τα ευρωπαϊκά ελάφια δασικών αυγοτάραχων, κατά μέσο όρο, ζουν 15-16 χρόνια, ορισμένα άτομα ζουν έως και 20 χρόνια ή περισσότερο.
Μερικοί επιστήμονες διακρίνουν τη σιβηρική αυγοτάραχο (Capreolns pygargus) ως ξεχωριστό υποείδος, το οποίο ζει στην Ασία και διακρίνεται από το μεγαλύτερο μέγεθος του. Αυτά τα ζώα ζυγίζουν έως 59 κιλά και φτάνουν σε ένα μέτρο ύψος στο ακρώμιο. Αυτό το είδος άγριων αιγών ζει όχι μόνο στη Σιβηρία, αλλά και στην Άπω Ανατολή, στο Καζακστάν, τη Μογγολία, την Κίνα, εγκλιματισμένο στο Βόλγα και την Κακοκασία.
Χαρακτηριστικά στη συμπεριφορά
Τα άγρια κατσίκια είναι ευκίνητα και χαριτωμένα στην κίνηση, πηδούν εύκολα - μήκους 5 μέτρων και ύψους άνω των 2 μέτρων, μπορούν να κολυμπήσουν. Το ζώο έχει εξαιρετική ακοή και ευαισθησία, αλλά ταυτόχρονα είναι πολύ αξιόπιστο και φοβισμένο. Ο φόβος μπορεί να παραλύσει κυριολεκτικά μια άγρια κατσίκα, οπότε ακόμη και οι ενήλικες εύκολα πέφτουν θύματα αρπακτικών. Εάν ένα από τα ελάφια αισθάνεται κίνδυνο και θέτει συναγερμό, τα υπόλοιπα ανησυχούν επίσης, συσσωρεύονται μαζί.
Οι ενήλικες μπορούν να τρέχουν γρήγορα, με ταχύτητες έως και 60 χιλιόμετρα την ώρα, αλλά σε μικρές αποστάσεις: σε ανοιχτές περιοχές, μια άγρια κατσίκα τρέχει 300-400 μέτρα, στο άλσος του δάσους - όχι περισσότερο από 100 μέτρα. Μετά από αυτό, το ζώο αρχίζει να αποφεύγει, μπερδεύοντας τους διώκτες του. Σε μη πολυσύχναστα μέρη, χωρίς φόβο ανθρώπων, τα αυγοτάραχα τους επιτρέπουν να έρθουν σε απόσταση μικρότερη των 20 μέτρων.
Την άνοιξη και το καλοκαίρι, οι κατσίκες είναι πιο δραστήριες το σούρουπο και τη νύχτα, το χειμώνα - το πρωί. Από τις αρχές της άνοιξης έως το φθινόπωρο, τα αρσενικά τρίβουν τα κέρατα τους σε κλαδιά και κορμούς δέντρων και θάμνων. Έτσι, σηματοδοτούν έδαφος, προειδοποιώντας πιθανούς αντιπάλους.
Τα ηχητικά σήματα που εκπέμπουν τα ζώα είναι επίσης πολύ πληροφοριακά:
- σφράγιση ποδιών, σφύριγμα ρητή ανησυχία?
- με έντονο ενθουσιασμό, τα αυγοτάραχα εκπέμπουν ένα σφύριγμα.
- με άγχος - μια ομοιότητα του γαβγίσματος.
- αιχμαλωτισμένα κατσίκες.
Είναι δύσκολο για τα ζαρκάδια να περπατούν στο χιόνι, επομένως το χειμώνα χρησιμοποιούν συχνά τα ίχνη άλλων ζώων ή κυνηγών. Ολισθαίνουν στον πάγο.
Όπου κατοικούν
Τα άγρια κατσίκια ζουν σε μικτά ή φυλλοβόλα δάση, σε φυλλοβόλα φυτά κωνοφόρων, στη δασική στέπα. Τις περισσότερες φορές προτιμούν τις άκρες κατάφυτες με θάμνους, πλημμύρες από δεξαμενές, ρεματιές, ξέφωτα με αραιά βλάστηση. Ταυτόχρονα, αποφεύγονται πολύ ανοιχτοί χώροι, καθώς χρειάζονται καταφύγιο από τον καιρό και τους εχθρούς. Αυτά τα ζώα έχουν προσαρμοστεί τέλεια στο να ζουν δίπλα στον άνθρωπο, συχνά βρίσκονται σε θάμνους δίπλα στη γεωργική γη. Συνήθως ζουν σε ένα μέρος και μεταναστεύουν πολύ σπάνια - εάν το χιόνι είναι πολύ υψηλό το χειμώνα.
Διατροφή και τρόπος ζωής σαμουά
Η διατροφή των αυγοτάραχων περιλαμβάνει έως 900 είδη φυτών. Αποτελείται κυρίως από νεαρούς βλαστούς φυλλοβόλων δέντρων, φύλλωμα, μπουμπούκια κωνοφόρων, διάφορα χόρτα και άγουρα δημητριακά, ξηρούς καρπούς, βελανίδια. Τα κατσίκια τρώνε λίγο-λίγο, αλλά συχνά - 5-10 φορές την ημέρα, τρώγοντας 1,5-4 κιλά χόρτα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Παρουσία μιας δεξαμενής, την επισκέπτονται τακτικά, και ελλείψει, είναι ικανοποιημένοι με σταγόνες βροχής ή δροσιάς στα φύλλα.
Τα αρσενικά κατά την ανάπτυξη των κέρατων, και τα θηλυκά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης χρειάζονται μεταλλικά άλατα και προσπαθούν να βρουν γλείψιμο αλατιού.
Αυτά τα ζώα μπορούν να διεισδύσουν σε κήπους, ειδικά όταν δοκιμάζουν μήλα. Πρακτικά δεν βλάπτουν τους φυτικούς κήπους, αλλά το φθινόπωρο προτιμούν το τριφύλλι να σπέρνεται για σπόρους, φυτά βιασμών και ειδικά καλλιέργειες σιτηρών. Τα αγριοκάτσικα είναι γενικά μοναχικά. Οι ομάδες σχηματίζονται σε περίπτωση έλλειψης αρσενικών ή το χειμώνα, όταν είναι πιο εύκολο για πολλές οικογένειες να επιβιώσουν μαζί. Στη δασική περιοχή, έως και 15 άτομα χάνονται στην αγέλη, στη δασική στέπα - διπλάσια. Για το μεγαλύτερο μέρος του έτους, οι ενήλικες γυναίκες διατηρούν μικρές οικογενειακές αγέλες και αρσενικά - ένα προς ένα. Οι μέρες των αιγών και των αιγών συνήθως περνούν σε καταφύγια. Οι ξαπλώστρες γίνονται στο άλσος του δάσους ή σε ψηλά ψωμιά, σχίζοντας χλοοτάπητα ή βρύα με τα μπροστινά πόδια τους.
Αναπαραγωγή
Η εποχή ζευγαρώματος στα άγρια κατσίκια ονομάζεται rutting. Στα ευρωπαϊκά άτομα, διαρκεί από τον Ιούλιο έως τα μέσα Αυγούστου, στα άτομα της Σιβηρίας - έως τον Σεπτέμβριο. Τα αρσενικά αυτή τη στιγμή γίνονται πολύ ενθουσιασμένα, μπαίνουν σε μάχες, που συχνά καταλήγουν σε πληγές. Η περίοδος κύησης για αγριοκάτσικα είναι σχεδόν 9 μήνες. Το πρώτο μοσχάρι φέρνει συνήθως ένα cub, μετά δύο ή τρία. Οι μητέρες τις πρώτες μέρες δεν αφήνουν τα παιδιά, προστατεύοντάς τα και μετά τα ακολουθούν οι ίδιοι οι νέοι. Οι πρώτοι μήνες των αυγοτάραχων περνούν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους σε καταφύγια, ενώ η μητέρα τρέφεται και ξεκουράζεται κοντά. Τα μωρά μένουν με τα κατσίκια μέχρι την επόμενη περίοδο οίστρου.
Ένα ενδιαφέρον γεγονός: τα ελάφια είναι τα μόνα μεταξύ των ταράνδων που μπορούν να «επιβραδύνουν» την εγκυμοσύνη τους εάν το ζευγάρωμα γίνει πολύ νωρίς. Για να μην πεθάνουν τα νεογέννητα το χειμώνα, το έμβρυο δεν αναπτύσσεται προσωρινά, αφού γεννηθεί μόνο στις αρχές του επόμενου καλοκαιριού.
Κίνδυνοι και εχθροί
Οι πιο επικίνδυνοι φυσικοί εχθροί για τα ελάφια της Σιβηρίας είναι λύκοι, αρκούδες, λυγξ και στο τμήμα της Κεντρικής Ευρώπης - αλεπούδες και αδέσποτα σκυλιά. Τις περισσότερες φορές, παλιά ή τραυματισμένα ζώα, μικρά παιδιά, γίνονται θήραμά τους. Οι κουκουβάγιες μπορούν επίσης να κυνηγούν μωρά.
Μια ειδική κατηγορία εχθρών άγριων αιγών είναι ορισμένα είδη μυγών, οι προνύμφες των οποίων αναπτύσσονται στη βλεννογόνο μεμβράνη της ρινικής κοιλότητας ή κάτω από το δέρμα του ζώου, δίνοντάς του συνεχή ταλαιπωρία. Τα ελάφια είναι ένα αντικείμενο εμπορικού και αθλητικού κυνηγιού, συχνά θύμα λαθροθηριών. Σε ορισμένες περιοχές, αναφέρονται στο Κόκκινο Βιβλίο ως είδος που απειλείται.
