Περιγραφή και πού ζουν οι κατσίκες του σκορπιού, η κατάσταση και η θέση του είδους στη φύση
Ο βιότοπος της κατσίκας είναι τα βουνά της Κεντρικής Ασίας. Αλλά ακόμη και η δύσκολη προσβασιμότητα αυτής της περιοχής δεν τους σώζει από την καταστροφή. Οι λαθροθήρες ενδιαφέρονται όχι μόνο για θρεπτικά πολύτιμα κρέατα, αλλά και για εντυπωσιακά κέρατα ζώων ενάμισι μέτρου. Ως εκ τούτου, το είδος κινδυνεύει - στην άγρια φύση υπάρχουν μόνο περίπου δυόμισι χιλιάδες άτομα από κατσίκες με κέρατα.
Πώς μοιάζει με κέρατο κατσίκα;
Επίσης γνωστό ως markhor, το όνομα του είδους στα Λατινικά Capra falconeri πήρε το όνομά του από τον Hugh Falconer, βοτανολόγο από τη Σκωτία, και περιγράφηκε για πρώτη φορά μόνο το 1839. Αυτό το είδος βοοειδών artiodactyls είναι αρκετά μεγάλο: σε μήκος - 150-170 εκατοστά, και το ύψος των ακρών αρσενικών είναι μέχρι ένα μέτρο. Το βάρος τους είναι περίπου 80-90 κιλά, τα θηλυκά είναι σχεδόν δύο φορές ελαφρύτερα. Το χρώμα των νεαρών ζώων είναι κοκκινωπό-γκρι, στα παλιά κέρατα αρσενικά το παλτό είναι υπόλευκο. Οι κατσίκες έχουν μια παχιά μακριά γενειάδα, και στο στήθος και το λαιμό υπάρχει ένα παχύ δρομάκι από επιμήκη μαλλί, το οποίο αποκτά μια ιδιαίτερη λαμπρότητα τον κρύο χειμώνα.
Το κεφάλι είναι ελαφρώς χτυπημένο. Τα κέρατα μοιάζουν με τιρμπουσόν - το καθένα περιστρέφεται γύρω από έναν ευθύ άξονα. Στις αίγες, μερικές φορές ξεπερνούν το μισό μέτρο, έχοντας 2-3 στροφές. Στη βάση, τα κέρατα σύρονται μεταξύ τους και στη συνέχεια εκτρέπονται προς τα πίσω και αποκλίνουν προς τα πλάγια. Τα όρια των ετήσιων τμημάτων εμφανίζονται στην επιφάνεια. Τα κέρατα των κερασφόρων αιγών είναι μικρά - όχι περισσότερο από 30 εκατοστά. Είναι κουλουριασμένα σαν τα αρσενικά, αλλά λιγότερο επίπεδα.
Ανάλογα με τις μικρές διαφορές στο χρώμα και τον βαθμό συστροφής των κέρατων, διακρίνονται έως και έξι υποείδη κατσίκας καψίματος. Οι βιότοποί τους είναι χωρικά χωρισμένοι μεταξύ τους. Πιστεύεται ότι η ορεινή κατσίκα είναι ένας από τους προγόνους των κατσίκα.
Πού ζει αυτό το ζώο;
Μικροί πληθυσμοί από είδη αιγοπροβάτων παρατηρούνται στις ορεινές περιοχές της βορειοδυτικής Ινδίας, του Πακιστάν και του Αφγανιστάν. Πιστεύεται ότι ένας από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς κερασφόρων αρδιοδιτακυλίων σε φυσικές συνθήκες ζει στις πλαγιές της κορυφογραμμής Kugitang, στις ανατολικές περιοχές του Τουρκμενιστάν. Υπάρχουν λιγότερα από αυτά στο Ουζμπεκιστάν, στα όρια του ποταμού Amu Darya, στη διεπαφή Vakhshcha και Pyanj στη νοτιοδυτική περιοχή του Τατζικιστάν.
Τόπος κατοικίας
Οι αίγες με κέρατα με αίγες συγκαταλέγονται συνήθως στις πλαγιές των βράχων, όπου έχουν διατηρηθεί περιοχές με γρασίδι και σπάνιους θάμνους.Το καλοκαίρι, οι περισσότεροι από αυτούς δεν υψώνονται πάνω από 2500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, αλλά μερικά αρσενικά φτάνουν στα ανώτερα όρια των αλπικών λιβαδιών και στην αρχή της ζώνης χιονιού. Το χειμώνα κρύο, οι δρεπάνι δίδυμων πηγαίνουν κάτω όπου το χιόνι καλύπτει λιγότερο - σε ορεινές ζώνες σε υψόμετρο 500-900 μέτρων, μερικές φορές πλησιάζουν σε ανθρώπινους οικισμούς.
ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ
Οι αίγες με κέρατα με αίγα διατηρούνται σε μικρές ομάδες. Συνήθως αυτές είναι δύο ή τρεις βασίλισσες με μοσχάρια έως δύο ετών. Τα αρσενικά Markhorod, κατά κανόνα, σχηματίζουν τις δικές τους μικρές «εταιρείες» διαφόρων κεφαλών ή ζουν μια μοναχική ζωή.
Σε περισσότερα κοπάδια 10-20 ατόμων, τα ζώα μαζεύονται κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου και το κρύο το χειμώνα. Ταυτόχρονα, οι υψηλού επιπέδου βρίσκονται στο κέντρο της ομάδας και οι αδύναμοι, άρρωστοι και άλλοι χαμηλού βαθμού βρίσκονται στην περιφέρεια. Οι ενήλικες αίγες σε τέτοια κοπάδια αποτελούν μόνο το 6-10% του συνολικού αριθμού, καθώς συχνά πεθαίνουν. Το φθινόπωρο, δύο χρονών νεαρά κατσίκια με καβούρια που έχουν μεγαλώσει αφήνουν τις μητέρες τους και ξεκινούν μια ανεξάρτητη ζωή.
Το καλοκαίρι, οι markhoors βγαίνουν να βόσκουν νωρίς το πρωί και το σούρουπο, όταν η ζέστη υποχωρεί. Το χειμώνα, περνούν σχεδόν ολόκληρη την ημέρα αναζητώντας φαγητό. Οι αίγες με κέρατα με αίγες είναι προσεκτικοί και προσεκτικοί: συχνά σηκώνουν το κεφάλι τους ακόμη και όταν βόσκουν, ελέγχοντας το περιβάλλον. Παρατηρώντας τον κίνδυνο, φωνάζουν απότομα και σφραγίζουν δυνατά τα πόδια τους. Αυτό είναι ένα μήνυμα προς τους άλλους να είναι σε εγρήγορση. Εάν η ανιχνευθείσα πηγή απειλής - ένα αρπακτικό ζώο ή ένα άτομο - είναι μακριά, και είναι σαφώς ορατό, το κοπάδι παραμένει στη θέση του, παρακολουθώντας τον. Μόλις δεν είναι ορατός, τα ζώα μετακινούνται γρήγορα σε ασφαλέστερο μέρος, συνήθως στην πλησιέστερη βραχώδη πλαγιά.
Υπό φυσικές συνθήκες, οι κατσίκες καψίματος σπάνια ζουν περισσότερο από 10 χρόνια. Δεν είναι η ηλικία τους - είναι πιο πιθανό να πεθάνουν από αρπακτικά, χιονοστιβάδες ή να μην επιβιώνουν από κρύους χειμώνες. Σε αιχμαλωσία, η διάρκεια ζωής τους επεκτείνεται σε 15-19 χρόνια.
Διατροφή των ζώων
Το καλοκαίρι, τα ποώδη φυτά - ραβέντι, έρημο, ζιζιφόρα, γαλάζιο, prangos - αποτελούν τη βάση της διατροφής των κέρατων αιγών. Οι νεαροί βλαστοί καλλιεργειών δημητριακών είναι μια ειδική απόλαυση για αυτούς, αλλά τρώγονται επίσης φύλλωμα, λεπτά κλαδιά θάμνων και δέντρων. Το χειμώνα, τα ζώα βρίσκουν απομεινάρια από αποξηραμένα χόρτα, τρώνε υπερβολικές καλλιέργειες και κλαδιά αγιόκλημα, τέφρα στο βουνό, ιτιά, αμύγδαλο, ασπένια, σφενδάμι και διάφορους μικρούς θάμνους.
Εάν το χυμώδες γρασίδι είναι άφθονο, αυτό μπορεί να είναι αρκετό για κάποιο χρονικό διάστημα για να ξεδιψάσει. Συνήθως αναζητούν ένα μόνιμο μέρος για πότισμα - ένα ποτάμι, ένα ρέμα, μια λίμνη που σχηματίζεται από λιωμένο χιόνι ή βροχές. Στο δροσερό μέρος της ημέρας, τα ζώα το επισκέπτονται δύο φορές - νωρίς το πρωί και στην αρχή της νύχτας, στη ζέστη που έρχονται επιπλέον το μεσημέρι.
Αναπαραγωγή κέρατων αιγών
Τα νεαρά κατσίκια είναι έτοιμα για αναπαραγωγή σε ηλικία τριών ετών. Τα αρσενικά κέρατα γίνονται σεξουαλικά ενεργά δύο χρόνια μετά τη γέννηση. Η ρουτίνα ξεκινά τον Νοέμβριο και διαρκεί μέχρι τις αρχές Ιανουαρίου. Συνοδεύεται από την απελευθέρωση μεγάλης ποσότητας ορμονών στην κυκλοφορία του αίματος, επομένως, σε αναζήτηση ελεύθερων θηλυκών, οι κατσίκες τακτοποιούν συνεχώς άγριες μάχες μεταξύ τους: σκάβουν το έδαφος με τις οπλές τους, στέκονται στα πίσω πόδια τους, διασκορπίζονται, χτυπούν με τα μέτωπά τους ή τη βάση των κέρατων.
Κατά κανόνα, δεν προκαλούν σοβαρές ζημιές μεταξύ τους, αλλά χάνουν πολλή δύναμη και μέχρι τα μέσα του χειμώνα χάνουν πολύ βάρος. Τα θηλυκά κέρατα παραμένουν ήρεμα κατά τη διάρκεια του οίστρου και δεν χάνουν βάρος.
Συνήθως, ένα δίδυμο αίγα σχηματίζει ένα χαρέμι από τον εαυτό του από πολλά κατσίκια. Η εγκυμοσύνη διαρκεί λίγο περισσότερο από πέντε μήνες. Τον Μάιο, τα πρώτα τακούνια φέρνουν συχνά ένα παιδί, πολλαπλά - δύο μωρά. Την πρώτη μέρα το μοσχάρι βρίσκεται σε ένα rookery σε ένα απομονωμένο φαράγγι, το οποίο η μητέρα βρίσκει εκ των προτέρων για το αρνί, και από τη δεύτερη μέρα της ζωής την ακολουθεί στο πλησιέστερο λιβάδι, ήδη από μια εβδομάδα ηλικίας δοκιμάζοντας πράσινα τρόφιμα. Η μητέρα τρέφει τον απόγονο μέχρι τους φθινοπωρινούς μήνες, αλλά τα παιδιά μένουν μαζί της για μερικά χρόνια.
Ένα ενδιαφέρον γεγονός: ακόμη και μετά την έξοδο από το κοπάδι, νεαρά σεξουαλικά ώριμα κατσίκια δεν μπορούν πάντα να ξεκινήσουν αμέσως αναπαραγωγή, απομακρυνόμενα από τις γυναίκες από μεγαλύτερα αρσενικά. Μερικές φορές τα κέρατα κατσίκες πρέπει να περάσουν αρκετά χρόνια μόνα τους, κερδίζοντας δύναμη.
Προβολή κατάστασης και θέσης
Το αλίευμα της αίγας δρεπάνι, που κινείται αριστοτεχνικά στους δύσκολους βράχους, ήταν πάντα απόδειξη του υψηλού βαθμού δεξιοτήτων του κυνηγού. Το ζώο δεν είναι μόνο γαστρονομικού ενδιαφέροντος · τα όμορφα μεγάλα κέρατά του είναι επίσης ένα πολύτιμο τρόπαιο. Δεδομένου ότι οι ιδιοκτήτες τους είναι μεγάλα και ισχυρά αρσενικά, οι κύριοι παραγωγοί της αγέλης καταστρέφονται.
Η ανθρώπινη οικονομική δραστηριότητα συμβάλλει επίσης στη μείωση του αριθμού των αιγοειδών αιγών: τα κοπάδια προβάτων τα εκτοπίζουν από βολικά λιβάδια, επομένως, τώρα μικρός αριθμός μαρκόρων παραμένει μόνο στις πιο δυσπρόσιτες βραχώδεις περιοχές και στην επικράτεια προστατευόμενων αποθεμάτων. Δεδομένου ότι το κέρατο είδος κατσίκα απειλείται με πλήρη καταστροφή στην άγρια φύση, περιλαμβάνεται στο Κόκκινο Βιβλίο και σε ειδικό Παράρτημα της Σύμβασης για το Διεθνές Εμπόριο.
Η εμπειρία της αναπαραγωγής των πτηνών έχει αποδείξει την επιτυχία μιας τέτοιας αναπαραγωγής κατσικιών με καβούρια. Ένας αριθμός ζωολογικών κήπων φιλοξενούν την τέταρτη γενιά τους.
